روتوش بینی

منظور از روتوش بینی اعمال تغییراتی جزئی بر روی بینی می باشد. بینی ممکن است بعد از جراحی بینی دچار مشکلات و ایراد شود که به دو شکل می باشد؛ برخی اوقات جزئی است که عمل آن سریع و کوتاه انجام می شود و گاهی نیاز به جراحی ترمیمی بینی دارد و این عمل از عمل اول سخت تر خواهد بود؛ زیرا قسمت های زیادی از بینی در عمل اولیه برداشته شده است و پزشک باید پیوند غضروف و استخوان انجام دهد.

در صورت نارضایتی بیمار از فرم ظاهری بینی یا به علت بروز مشکلات تنفسی، عمل ثانویه بینی انجام می شود.

جراحی زیبایی بینی دارای اهمیت به سزایی است و باید با دقت فراوانی انجام شود؛ بدین منظور افراد باید پزشکی ماهر و باتجربه را انتخاب نمایند؛ بدین ترتیب آن ها از بروز مشکلات تنفسی در امان خواهند بود.

سوهان کشیدن بینی

سوهان کشی بینی در مطب پزشک و تحت بی حسی موضعی انجام می شود.

کورتون

در برخی از مواقع ممکن است با تزریق کورتون بسیاری از بدشکلی های بینی اصلاح شود.

جراحی بینی ترمیمی

جراحی بینی ثانویه را نیز همانند اولیه می توان به دو روش باز و بسته انجام داد.

معمولا زمانی جراحی بینی به روش بسته انجام می شود که میزان ایرادات بسیار جزئی باشند در غیر این صورت پزشک عمل را به روش باز انجام می دهد.

همانطور که می دانید برش های مورد نیاز در جراحی بینی در روش بسته داخلی بوده و در روش باز بر روی ناحیه کلوملا ایجاد می شود.

پس از جراحی بینی ترمیمی یا روتوش بینی به موارد ذیل توجه نمایید :

• از جراحی بینی انتظارات و توقعات واقع بینانه داشته باشید.
• لازم است بدانید پیچیدگی عمل بینی هر بار افزایش یافته و کار را مشکل تر می کند.
• صبور بوده و فورا تصمیم به انجام جراحی بینی ترمیمی نگیرید.

بهترین زمان جراحی ترمیمی یا روتوش بینی

ترمیم پوست و اسکار ناشی از جراحی نیاز به یک سال زمان نیاز دارد و از طرفی فرم نهایی بینی بعد از گذشت 1 الی 1 و نیم سال از جراحی بینی مشخص می گردد به همین علت گفته می شود پس از گذشت یک سال از جراحی اولیه می توان اقدام به جراحی مجدد کرد.

هزینه روتوش بینی چقدر است ؟

هزینه روتوش بینی با توجه به پارامترهای متفاوت در هر فرد متغیر می باشد از این رو اطلاع از هزینه نهایی آن نیازمند مراجعه به پزشک و قرار گیری تحت معاینه می باشد لازم به ذکر است هزینه جراحی ترمیمی بینی نسبت به عمل اولیه بیشتر خواهد بود.

انتخاب جراح مناسب برای روتوش بینی

روتوش بینی یک روند ظریف و منحصر به فرد است که بعنوان شاخه ای از رینوپلاستی، به مهارت جامع و تجربه کافی نیاز دارد. در صورت گسترده بودن اصلاحات لازم در روند روتوش بینی و نیاز به انجام جراحی ثانویه، پیچیدگی روند، افزایش پیدا کرده و متعاقب آن نیاز به سپردن روند به یک جراح بینی صاحب تجربه و مهارت کافی که از تکنیک های پیشرفته برای درمان نواقص برجای مانده در بینی بهره می برد، اهمیت می یابد.

پزشک باید به طور کامل بر جراحی صورت مسلط بوده و به خوبی بتواند ایرادات جزئی و گسترده بر جای مانده از روند اولیه رینوپلاستی را درمان نماید. او باید از تجربه جامع در تجزیه و تحلیل بینی، تشخیص علل ناهنجاری های مادرزادی، و توصیه طرح درمان برای اصلاح مشکلات ویژه در بیمار خود، برخوردار باشد.

تشخیص و خلق طرح درمان مناسب

مهم ترین فاکتور در دستیابی به نتیجه خوب در روند روتوش بینی، توانایی جراح در تشخیص مشکل در بینی و توصیه یک طرح درمان صحیح برای انجام اصلاحات لازم، می باشد.

توانایی جراح برای تجزیه و تحلیل بینی که قبلاً تحت عمل جراحی قرار گرفته و ایراداتی در آن بر جای مانده است، و نیز شناسایی نواحی دارای پشتیبانی ضعیف که باعث بروز مشکلات تنفسی شده است، در واقع یک مهارت پیچیده محسوب می شود که ماحصل سال ها تخصص و تجربه است.

نتایج نا امید کننده در رینوپلاستی، و نیاز به انجام روتوش بینی یا جراحی ترمیم بینی، معمولاً به دلیل تشخیص نادرست مشکل، اتفاق می افتد و به انجام مانورهای نادرست و استفاده از تکنیک های نامناسب منجر می شود.

استفاده از گرافت ها در روتوش بینی ماژور

گرافت، ماده ای است که جراح در ناحیه ای از بینی بمنظور اصلاح و جبران نقص ایجاد شده، مورد استفاده قرار می دهد. گرافت می تواند غضروف بدن خود بیمار یا استخوان گرفته شده از ناحیه دیگری در بدن بوده یا می تواند از یک منبع بیرونی تحت عنوان ایمپلنت از قبیل ایمپلنت سیلیکون یا گورتکس تهیه شده باشد.

گرافت بدن خود بیمار

در این مورد، معمولاً بافت پیوندی، غضروف می باشد. غضروف در روتوش بینی ماژور استفاده می شود و در پی استفاده از آن، نواقص، اصلاح شده، غضروف هایی که در رینوپلاستی اولیه، بیش از اندازه برداشت شده بودند، جایگزین شده و هر گونه فروپاشی در ساختار اسکلتی که باعث بروز مشکلات تنفسی شده است، درمان می گردد.

وقتی گرافت مورد نیاز باشد، بهترین نمونه آن، گرافتی است که از سپتوم بینی یا همان تیغه جدا کننده دو سوراخ بینی، گرفته می شود.

دکتر حیدری، جراح صاحب تجربه در این زمینه، به سهولت، این بافت غضروفی را از سپتوم استخراج کرده و برای تقویت چارچوب بینی مورد استفاده قرار می دهد. گاهی متاسفانه بافت غضروفی برداشت شده از بینی در جراحی بینی اولیه، چنان زیاد است که عملاً نمی توان از سپتوم به عنوان منبع تهیه غضروف استفاده کرد. در این شرایط، پزشک ناچار است از نواحی دیگر از قبیل گوش یا دنده بعنوان منبع تهیه غضروف استفاده کند، که البته مانور روی این نوع غضروف ها به دلیل ویژگی های متفاوت آن با غضروف بینی، کار را اندکی پیچیده تر می نماید.

ایمپلنت ها در روتوش بینی

همانطور که در بالا اشاره شد، گاهی از ایمپلنت های سیلیکون یا گورتکس بعنوان گرافت استفاده می شود. هرچند نرخ موفقیت در استفاده از ایمپلنت، بالا است، ولی جراحان به ندرت از آن استفاده می کنند. علت این اجتناب، خطر عفونت و پس زدگی ایمپلنت از سوی بدن می باشد. همچنین گاهی ایمپلنت در طول سال های بعد، جابجا شده و انجام جراحی بر روی بینی را الزامی می نماید.

ریکاوری بعد از روتوش بینی

طول مدت ریکاوری بعد از روتوش بینی، به نوع اصلاحات انجام شده، وابسته است. بعلاوه، یک پزشک با تجربه تلاش می کند تا حداقل تهاجمی ترین تکنیک ها را مورد استفاده قرار دهد تا میزان تورم، کبودی و دوره ریکاوری بعد از روند را به حداقل برساند. این روند، تحت عنوان حداقل ریکاوری- حداکثر نتیجه، نامیده می شود. روتوش بینی مینور اغلب در مقایسه با روند روتوش بینی ماژور، دوره ریکاوری کوتاه تری دارد.